ผมเป็นผู้ประสบปัญหา ส่งเงินประกันสังคมครบทุกเดือน แม้จะมีงาน มีเงินเข้าบ้างไม่เข้าบ้างในบางเดือน เหมือนเป็นลูกเมียน้อย แน่ล่ะ พนักงานประจำเค้าได้เงินทุกเดือนมันคงไม่เดือดร้อนมั้ง ส่วนคนอื่นทำอาชีพอิสระไม่มีเงินเดือนกันก็ยังต้องส่งประกันสังคมไม่เดือดร้อนมั้ง เงินประกันส่งให้แก่สังคมที่ไม่มีวันได้คืน แล้วเราควรได้อะไร วัคซีนยังต้องดิ้นรนหาฉีดกันเองแทบตาย
ยกตัวอย่างในสภาพเศรษฐกิจดีๆ คนทำอาชีพอิสระไม่เข้าระบบได้เงินมาก บางรายไม่จ่ายภาษี ไม่จ่ายประกันสังคม แต่พอลำบาก รัฐก็ยื่นมือเข้ามาช่วยทันที
ส่วนคนอย่างผมและเพื่อนๆ ทำงานงกๆ มีเงินเดือนชนเดือน บางเดือนก็ไม่ได้เพราะไม่มีงาน หรือถ้าเป็นพนักงานประจำอย่าง ม.33 ธุรกิจเจ้านายก็ไม่มีรายได้ นักท่องเที่ยวหายเค้าจะเอาเงินที่ไหนมาจ่ายค่าแรง ต้องหางานพิเศษทำเพื่อให้มีรายได้เพิ่ม จ่ายภาษี จ่ายประกันสังคมครบทุกเดือน แต่พอลำบาก รัฐกลับไม่อยากดูแล
ทำไมอ่า ทั้งๆ ที่จ่ายให้รัฐไปมากมาย แต่เวลาลำบากกลับได้สิทธิ์เทียบเท่าลูกเมียน้อย คนทำงานประจำได้เงินเดือนทุกเดือนก็จริง รับงานอิสระมีรายได้ก็จริง แต่มันพอไหม ถ้าเราพอเรามีเงินเก็บเรารวยไปแล้ว ไปเปิดกิจการเป็นของตัวเองไปเรียบร้อยแล้ว
แต่นี่มันไม่พอไง มันเลยต้องทำงานยันแก่ รัฐน่าจะเห็นใจบ้าง ใช้เดือนชนเดือน กับภาวะโรคระบาด คนไม่มีกินไม่มีใช้
มันก็ถูกที่ต้องช่วยเหลือคนไม่มีก่อน แต่พวกเราก็ใช่ว่าจะมีเยอะมีมากพอ เงินสวัสดิการใดๆ เราก็อยากจะได้บ้าง คนกลุ่มอื่นบางกลุ่มไม่เคยสนับสนุนรัฐเลย บางคนมีเงินติดตัวเป็นล้านๆ แต่พอลำบากรัฐกลับเลือกช่วยเป็นกลุ่มแรก แต่เราสนับสนุนทั้งภาษี ประกันสังคม บริจาคมากมาย รายได้มีเดือนชนเดือน แต่กลับกลายเป็นเหมือนไร้ค่า เพราะคำว่า มีเงินเดือน หรือทำงานอิสระ ซึ่งจริงๆ ไม่ควรจำกัดแค่ 9 กลุ่มธุรกิจ เพราะมันกระทบหมด บริษัทซื้อมาขายไปก็กระทบ ที่สต๊อกไว้ขายไม่ได้ ทุนก็ไม่มีจ่ายของที่ซื้อมา พังสิคร๊าบบ
คนกลุ่มอื่นได้รับกันเป็นหมื่นๆ บาท อย่างพวกโฆษณา สื่อ ผลิตรายการโทรทัศน์ มันควรจะแยกย่อยๆ เพราะบางคนมันทำจากที่บ้านได้ มีเงินเดือน แถมพวกนี้เงินเดือนไม่น้อยเลยนะ ส่วนบริษัทซื้อมาขายไป ธุรกิจกำลังโต ขายสินค้าจิปาถะ ดันไม่เข้ากลุ่มใดเลย
เราอยากได้แค่ 5 พัน ยังจ่ายให้ไม่ได้ แล้วพวกเงินเดือนสูงเป็นดีจงดีเจ รายการโทรทัศน์ก็ยังจัดได้ ขายอาหารเค้ายังขายได้คนกินทุกวัน แต่ลูกจ้างในกิจการขายของทั่วไป ของเล่น อุปกรณ์ซ่อมบำรุง ขายเสื้อผ้า ดันบอกไม่กระทบ อะไรอ่ะ
ไม่ได้รับเงินเยียวยาประกันสังคม มาตรา 33,39 และ 40
อะไรกันอ่ะ ทำไมผมถึงไม่ได้ อยู่พื้นที่เสี่ยงสีแดงแป๊ด แถมยังต้องทำงานทุกวัน ไม่ได้หยุดเลย (ม.33) เพื่อนก็อาชีพอิสระ ลาออกจากงานมาไม่นานส่งประกันสังคมเอง (ม.39) ก็ไม่ได้ อีกคนขายเสื้อผ้า รับมาขายไป (ม.40) ก็ไม่ได้ ทั้งๆ ที่ลงทะเบียนแล้ว
ลองเช็คสิทธิ์รับเงินเยียวยาจากประกันสังคม ดูที่นี่ www.sso.go.th
เดี๋ยววันที่ 1 กันยายน 64 จะลองยื่นให้ขอทบทวนสิทธิ์อีกรอบ เพราะผมอยู่ในเขตพื้นที่สีแดงเข้ม ไม่เคยได้หยุดงาน ขนาดเพื่อนร่วมงานอยู่ในกลุ่มเสี่ยงหลายคนต้องกักตัว แต่ผมก็ยังต้องมาทำงาน ไหนจะค่ารถ ค่าเดินทาง ค่ากินที่แพงขึ้นทุกวัน จะแย่อยู่แล้ว ยังไม่ได้รับความเห็นใจกันเลย มันใช้ได้ที่ไหน
คุณรัฐบาลควรจะให้สิทธิ์กับทุกคน ไม่ควรมาจำกัดสิทธิ์กันแบบนี้
ส่วนใครยังไม่ได้ผูกเลขบัตรประชาชนกับระบบพร้อมเพย์ ให้รีบไปทำกันนะเผื่อพลาดจะได้ยื่นทบทวนสิทธิ์อีกครั้ง ดูจากวิธีผูกเลขบัตรประชาชนกับพร้อมเพย์ของธนาคารต่างๆ ได้เลย ผมลงไว้ 2 ธนาคาร จะ update ให้เรื่อยๆ
วิธีการยื่นทบทวนสิทธิ ประกันสังคมเพื่อรับเงินเยียวยา
- โทรติดต่อหมายเลข 1506
- ติดต่อที่สำนักงานประกันสังคมจังหวัดพื้นที่สีแดงที่ตนเองอยู่
ใครจะไปที่สำนักงานอ่ะ คนแน่นพอๆ กับตลาดนัด จะทำอะไรทีนึงก็ต้องแห่กันไปกระจุกตัวอยู่แห่งนึง ทำไมไม่เปิดให้ทบทวนออนไลน์หว่า ก็แค่บัตรประชาชนใบเดียวเอง งงกับมาตรการของประเทศนี้